Ναι, είναι αλήθεια: Αυτή η ανάρτηση στο blog δεν έχει καμία σχέση με το θέμα της «χρυσοχοΐας». Υπάρχει όμως ένας ιστορικός τύπος επίπλων που με έχει γοητεύσει ιδιαίτερα εδώ και πολλά χρόνια και γι' αυτό είχα την επιθυμία να δημιουργήσω το δικό μου κάποια στιγμή Αντιγράψτε για να φτιάξετε από αυτό: Το Φλαμανδικό Υπουργικό Συμβούλιο.
Τα ντουλάπια εξελίχθηκαν από τα πρώιμα έπιπλα γραφής και ήταν εξερχόμενα από την εποχή του αναγέννηση και το επόμενο μπαρόκ αναπόσπαστο μέρος, πάνω απ' όλα, της αυλής και της αστικής επίπλωσης εσωτερικού χώρου. Σε αυτό ήταν κατά προτίμηση οι τότε τόσο δημοφιλείς Επιμελητήριο Τέχνης-Αντικείμενα όπως σπάνια κοσμήματα, πολύτιμες πέτρες, καμέο, νομίσματα, κοχύλια ή άλλα κοσμήματα που ήταν ιδιαίτερα εξωτικά εκείνη την εποχή φυλάσσονταν και στη συνέχεια παρουσιάζονταν περιστασιακά στους έκπληκτους επισκέπτες του σπιτιού περήφανα και μιλώντας.
Επομένως, αυτό το έπιπλο προοριζόταν κυρίως για αναπαράσταση και, ως εκ τούτου, ήταν συνήθως εξαιρετικά επιπλωμένο. Αυτό θα μπορούσε μετά ψηφιδωτό από σπάνια και πολύτιμα ξύλα, ψηφιδωτό Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν περίτεχνοι πίνακες από ημιπολύτιμους λίθους ή ασήμι και κέλυφος χελώνας, που διακοσμούσαν το εξωτερικό του ντουλαπιού, τις πόρτες μέσα και έξω, και συχνά ακόμη και τις προσόψεις των συρταριών μέσα σε ένα τέτοιο ντουλάπι.
Τα highlights ήταν επίσης προοπτικά σχεδιασμένα, μικροσκοπικές «σκηνές θεάτρου» με κολώνες, καθρέφτες και υπέροχα ένθετα παρκέ, τα οποία, προς έκπληξη των έκπληκτων επισκεπτών, ήταν κρυμμένα πίσω από τις μικρές κεντρικές εσωτερικές μεσαίες πόρτες. Εδώ είναι ένα υπέροχο Παράδειγμα από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη:
Ειδικά τα φλαμανδικά ντουλάπια ήταν ήδη γνωστά εκείνη την εποχή για την άριστη ποιότητά τους και γι' αυτό ήταν πολύ δημοφιλή στους πλούσιους πελάτες και ιδιαίτερα στους ευγενείς σε όλη την Ευρώπη. Και ακριβώς ένα τέτοιο παράδειγμα με περίτεχνους πίνακες και τα τυπικά της εποχής Λωρίδες φλόγας ή ταινίες κυμάτων Μου έκανε επίσης ιδιαίτερη εντύπωση. Ένα φλαμανδικό ντουλάπι με πλούσιους πίνακες και την τυπική υποδομή με γυρισμένα πόδια και στολίδια θα πρέπει να χρησιμεύσει ως πρότυπο για το σχεδιαζόμενο αντίγραφο επίπλων μου.
Ξεκίνησα λοιπόν πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες με τον αρχικό σχεδιασμό και την πρώτη προμήθεια υλικών για τη ρεπλίκα μου. Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγοι ειδικοί στον κόσμο που εξακολουθούν να είναι σε θέση να παράγουν αυτές τις όμορφες και τυπικές κυματιστές λωρίδες (π.χ. ως περιγράμματα ζωγραφικής) σύμφωνα με ιστορικά μοντέλα σε πειστική ποιότητα.
Αρχικά, σκέφτηκα ακόμη και να αναπαράγω τα πλούσια διακοσμητικά από κέλυφος χελώνας στο φιλιγκράν ελεφαντόδοντο άκρο του στο ντουλάπι μου. Είχα βρει ακόμη και έναν προμηθευτή υποκατάστατων χελωνών σελιλόιντ στις ΗΠΑ και μου έστειλαν δείγματα από εκεί. Στο τέλος, όμως, με βαριά καρδιά παράτησα αυτές τις λεπτομέρειες και το περίτεχνο χρύσωμα στο κάτω τραπέζι, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου. Εξάλλου, ήθελα να γίνω μάρτυρας της ολοκλήρωσης ο ίδιος. 😉
Ο τελικός εξοπλισμός με τις αυθεντικές κυματιστές λωρίδες, τα πόδια, τα οποία επίσης έγιναν ταιριαστά, και οι λεπτές τέντες της υποδομής, καθώς και οι αγαπημένοι μου μπαρόκ πίνακες τοπίων»Μια νωρίς το πρωί θέα του Het Steen"Από Πέτρος Πολ Ρούμπενς (για τις δύο μεγάλες εξώπορτες - ο Ρούμπενς είχε αγοράσει το κάστρο Het Steen κοντά στο Mechelen και ζούσε εκεί με τη νεαρή σύζυγό του Helen Fourment πέρασε τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του) και τέσσερις άλλες φωτογραφίες του Μάιντερ Χόμπεμα (για τους αουτσάιντερ) μου φάνηκε υπεραρκετό για ένα ικανοποιητικό τελικό αποτέλεσμα.
Πριν από πολλά χρόνια είχα τα διακριτικά ποδαράκια του τραπεζιού και τα μικρά διακοσμητικά μέρη του περίτεχνου κάτω τραπεζιού ειδικά κατασκευασμένα από έναν έμπειρο μάστορα ξυλοτορντέρ με βάση το ιστορικό μοντέλο. Παρήγγειλα τις κυματοειδείς λωρίδες λίγο αργότερα στην Αυστρία και την Αμβέρσα και μάλιστα τις παρέλαβα προσωπικά από εκεί. Μάλλον τυχαία, βρήκα μια ασορτί, ολόπλευρη και τέλεια αυλακωμένη λωρίδα οξιάς ως πλαίσιο για το πάνω «πάνω διαμέρισμα» του ντουλαπιού. Πρόσφατα, μερικά μικρότερα ξύλινα εξαρτήματα επένδυσης ήρθαν ακόμη και από τη μακρινή Κίνα. Παρεμπιπτόντως, τα αντίγραφα ζωγραφικής, τα οποία στερεώνονται με ασφάλεια με ειδική κόλλα βιβλιοδεσίας, είναι εκτυπώσεις τέχνης υψηλής ποιότητας σε πραγματικό καμβά ζωγραφικής με ισχυρή τελική στρώση βερνικιού.
Το τελειωμένο «κέλυφος» του ντουλαπιού μου λερώθηκε πέντε φορές, εφοδιάστηκε με τεχνητά σημάδια ξυλοσκώληκα και φθορά για μια πειστική εμφάνιση αντίκα, πατιναρίστηκε με ατσάλινο μαλλί και στη συνέχεια λαδώθηκε και τελικά σφραγίστηκε με γνήσιο σέλακ.
Βρήκα τους κατάλληλους μεντεσέδες πόρτας για το ντουλάπι μου από έναν εξειδικευμένο προμηθευτή για χόμπι ωρολογοποιούς, το υπέροχο πιάτο κλειδιού με τη μάσκα λιονταριού προέρχεται από έναν διαδικτυακό οίκο δημοπρασιών. Πήρα όλα τα μεταλλικά μέρη ως ανταμοιβή για όλη την προσπάθεια στο χρυσοχοείο μας επιπλέον 24 καρατίων με πραγματικό επιχρυσωμένο.
Είμαι πολύ περήφανος για το τελικό αποτέλεσμα - εντελώς ανυπόφορο. Η αυτοδημιούργητη ρεπλίκα επίπλων μου είναι πραγματικά κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι. Τελικά, οι μήνες κόπου και χρόνια προετοιμασίας ανταμείφθηκαν –κατά τη γνώμη μου– βασιλικά. Και στον τελευταίο απογευματινό ήλιο δείχνει την πλήρη γοητεία του... 😉
Ω ναι… και για όλους όσους αναρωτιούνται τι κρύβεται μέσα σε αυτό το ντουλάπι: Είναι κρυμμένο δίπλα σε δύο νεκρές φύσεις από Willem Claesz Heda στο εσωτερικό των μπροστινών θυρών, τοποθέτησα επιδέξια το γηροκομείο της τηλεόρασής μου, που τώρα ξεκινάει μετά από χρόνια, μαζί με το ηχοσύστημα που περιλαμβάνει όλα τα μπερδεμένα καλώδια, ακόμη και ένα μικρό Blu-ray player στο επάνω αναδιπλούμενο διαμέρισμα.
Πιθανότατα ήταν πολύ διαφορετικά στο πρώιμο μπαρόκ...