Kiedy w sierpniu 1900 r. podczas wykopalisk katedralnych w katedrze w Speyer groby rodzinne salicy otwarte, okazało się grób cesarza Henryka IV. – ten ze swoim słynnym „poszedł do Canossy” przeszedł do historii jako jeden z niewielu grobowców w katedrze w Speyer, który przetrwał prawie nietknięty od średniowiecza.
w grobie Henryk IV znaleziono obok pozłacanego korona grobowa, krzyż pektorałowy z pozłacanej blachy miedzianej, na jego ręce uchylny relikwiarz ze srebra i resztki różnych tkanin i butów, cenny złoty pierścionek z dużym niebieskim szafirem i trzema perłami.
Litery „ADELBERO EPS” zostały wygrawerowane na opasce niezwykle kunsztownie zaprojektowanego pierścionka. Może to wskazywać, że pierścień może być dem Biskup Adelbero III. od Metzu słyszał. Fakt, że Henryk IV nosił ten pierścień na palcu, może również wskazywać, że Henryk upierał się przy świeckim prawie do mianowania biskupów na ich stanowiska nawet po jego śmierci.
Bo właśnie o to prawo chodziło od roku 1076 z tzw spór inwestycyjny między cesarzem Henrykiem IV a Papież Grzegorz VII. Heinrich chciał, aby zachowano obowiązujące od czasów Franków prawo, zgodnie z którym tylko władcy świeccy mogli powoływać duchownych na swoje urzędy. Zamiast tego Grzegorz był zdania, że tylko Kościół ma do tego prawo.
W szczytowym momencie tego sporu papież nałożył tak zwaną ekskomunikę (lub „Anatema„, wykluczenie ze wspólnoty wierzących lub z Kościoła), z którego Heinrichowi udało się uciec jedynie poprzez swoją żmudną podróż do Canossy.
Latem 2019 r. z wielką przyjemnością stworzyłem replikę tego niezwykłego historycznego pierścionka w prawie 60 godzin pracy, ponieważ został on stworzony przez średniowiecznego złotnika za życia biskupa.
Podobnie jak oryginał, moja replika składa się z ok. 18 gram żółtego złota 750 z 12-karatowym szafirem w środku oraz 3 pereł hodowlanych. Oczywiście na pierścionku nie powinno zabraknąć wiernego oryginałowi napisu „ADELBERO EPS”.
Wszystkie oprawy z kamieni szlachetnych i pereł, a także leżące u ich podstaw oprawy zręcznościowe zostały przeze mnie wykonane indywidualnie według historycznego modelu.
Wszystkie poszczególne poziomy zostały następnie zlutowane i ostatecznie zmontowano ostateczną oprawę z kamienia szlachetnego dla dużego szafiru.
Ze względu na szczególny nacisk na późniejszy efekt każdego pojedynczego detalu, w końcu powstała replika pierścionka, która moim zdaniem jest zdumiewająca, biorąc pod uwagę niezwykłą charyzmę „Ring des Canossa Kaisers” przekazywaną w Muzeum Historycznym Palatynatu ( tam na wystawie kolekcji „Skarb katedralny” zbliża się. Deformacje oryginału zostały w mojej replice cofnięte - tak mógł wyglądać pierścień za życia biskupa lub cesarza.
